♦ براساس تحقیقات انجام شده تنها در ایران سالانه بیش از سه میلیون تن پلاستیک تولید میشود که بیشتر این پلاستیکها نیز بادوام هستند و صدها سال طول میکشد تا به خودی خود تجزیه و نابود شوند.
در سالهای اخیر همیشه هشدارهایی در مورد اثرات سوء استفاده از ظروف یک بار مصرف و پلاستیکی شنیدهایم؛ یعنی گذشته از بحث آسیبرسانی به محیط زیست، استفاده از این ظروف برای سلامت انسان مضر است.
ظروف یک بارمصرف، عمدتا از پلی استایرن و PVC که وابسته به مواد نفتی و فسیلی است، ساخته شدهاند، این مواد در مواجهه با دمای بالای ۶۵ درجه سانتیگراد و در مجاورت با چربیها و مواد اسیدی، آزاد میشوند که سرطانزایی آنها ثابت شده است.
برای ساخت ظرفهای یکبار مصرف، انواع نرمکنندهها، پایدارکنندهها، روانکنندهها، رنگدانهها و پرکنندهها اضافه میشود که همگی آنها برای سلامتی مضر هستند.
استفاده از ظروف پلاستیکی پلی استایرنی، برای نگهداری موادغذایی و نوشیدنیهای با دمای بالای ۶۵ درجه سانتیگراد، سبب آزاد شدن مواد خطرناک سرطانزا میشود و ایران جزو معدود کشورهای جهان در استفاده بیش از حد از ظروف این یکبار مصرف پلاستیکی پلی است.
چندی پیش، یکی از ثروتمندترین مردان برزیل در پستی روی فیسبوکش اعلام کرد که خودروی بنتلی نیممیلیون دلاری خود را، که بهتازگی خریده بود، دفن خواهد کرد. آقای شیکینو اسکارپا گفته بود که بعد از آنکه مستندی دربارهی فرعونهای مصر باستان دیده، میخواهد بهتقلید از آنها ارزشمندترین دارایی خود را دفن کند تا در زندگی بعد از مرگ بتواند از آن استفاده کند!
در مدت یک هفته تا زمانی که برای تدفین خودرو اعلام شده بود، این کار او موجی از جنجال در رسانههای برزیل بهراه انداخت و نظرات منفی بسیاری برای او ارسال شد؛ بسیاری این کار را احمقانه خواندند و معتقد بودند که او دستکم با بخشیدن خودرو میتواند بیشتر به زندگی بعدی خود کمک کند!
اما او، مصمم، در یک برنامهی تلویزیونی صدها خبرنگار و عکاس را به خانهی خود در شهر سائوپائولو دعوت کرد تا شاهد مراسم تدفین باشند. خودرو به داخل گودال منتقل شد و آقای اسکارپا بر سر مزار خودروی خود ایستاد، اما قبل از اینکه اولین تل خاک روی خودرو ریخته شود، دستور توقف داد و همه را به داخل خانه دعوت کرد. بعد مشغول سخنرانی برای جمع شد: «البته که من دیوانه نیستم، البته که ماشینم را دفن نخواهم کرد. بسیاری بهسبب اینکه میخواستم ماشینم را دفن کنم، دربارهام قضاوتِ بد کردند، اما اغلب مردم چیزی بسیار باارزشتر از بنتلی من را دفن میکنند. آنها قلب، کلیه، کبد، شش، و چشمهایشان را به خاک میسپارند. این کار احمقانه است؛ زیرا بسیاری از مردم نیازمند اهدای عضوند. دفنشدن مردگان با اعضای سالمی که چهبسا جان بسیاری را نجات بدهند بزرگترین خسران این جهان است. ارزش بنتلی من حتی نزدیک به آن نیست. هیچ ثروتی، هرچقدر هم زیاد، ارزشمندتر از یک عضو بدن نیست؛ زیرا هیچچیز ارزشمندتر از زندگی نیست.»
آقای اسکارپا این کار را بهمناسبت هفتهی اهدای عضو در برزیل و با همکاری سازمان اهدای عضو برزیل (ABTO) انجام داد تا توجه مردم را به این مسئله جلب کند. پس از این مراسم، سازمان ABTO کمپین جدید خود را با شعار «دفنکردن چیزی باارزشتر از بنتلی احمقانه است» راهاندازی کرد.
موجی که این کار برای اهدای اعضا در برزیل بهراه انداخت بیسابقه بوده است. این کار آقای اسکارپا فقط در شبکههای اجتماعی بر بیش از ۱۷۲میلیون نفر تأثیرگذار بوده و پستهای مربوط به اهدای اعضا پس از آن ۷۴۳ درصد بیشتر از پست مربوط به دفنشدن بنتلی به اشتراک گذاشته شدند. و اهدای اعضا در برزیل در مدت یک ماه ۳۱/۵ درصد افزایش یافت.