یک عضو مرکز تحقیقات محیط زیست دانشگاه علوم پزشکی اصفهان گفت: شاید پساب حوضچه‌های پرورش ماهی از نظر عوامل فیزیکی و شیمیایی قابل قبول سازمان حفاظت محیط زیست باشند اما معمولاً در این واحدها به دلیل اینکه بیش از ظرفیت استخر بارگذاری می‌کنند مجبور هستند از آنتی بیوتیک‌ها، قارچ کش‌ها و جلبک‌کش‌ها استفاده کنند که این موضوع باعث می‌شود این مواد در آب رودخانه رها شده و سبب آلودگی سطح آب شوند.
افشین ابراهیمی اظهار کرد: رودخانه زاینده رود منبع اصلی تأمین آب آشامیدنی اصفهان است و تقریباً بیش از چهار میلیون نفر در این حوضه آبریز که از کوهرنگ در کوه‌های بختیاری سرچشمه می‌گیرد و دارای کیفیت مناسبی است، استفاده می‌کنند.
وی افزود: شاید کیفیت آب شرب اصفهان مناسب باشد ولی قطعاً کمیت آن مناسب نیست و اگر وضعیت نزولات جوی و مصرف آن به همین شکل ادامه پیدا کند، استان در آینده از نظر کمیت آب با مشکلات متعددی مواجه می‌شود.
این عضو مرکز تحقیقات محیط زیست دانشگاه علوم پزشکی اصفهان با بیان اینکه کیفیت آب به عوامل متعددی بستگی دارد، ادامه داد: وقتی کلمه مناسب برای کیفیت آب شرب اصفهان استفاده می‌شود بدین معنی است که ارگان‌هایی همچون آبفا و واحد بهداشت محیط معاونت بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی، طبق آنالیزها و آزمایش‌های مداوم، کیفیت آب را در حدود استانداردهای مجاز اعلام می‌کنند.
ابراهیمی ادامه داد: چنین اندازه گیری‌هایی دلیل بر این نمی‌شود که آب اصفهان صد درصد از کیفیت مناسب برخوردار باشد چرا که قطعاً آلاینده‌های نوپدیدی که توسط بررسی‌های کیفی جاری قابل تشخیص نیستند در آب حضور دارند، اما از نظر بررسی‌های معمول، آب اصفهان با کیفیت به حساب می‌آید.
وی تصریح کرد: گاهی وجود املاح در آب اصفهان مورد انتقاد قرار می‌گیرد که این ترکیبات عمدتاً به املاح مولد سختی آب مربوط می‌شود و شاید این عامل در آب کلان‌شهر اصفهان نسبت به شهرهای دیگر کشور بیشتر باشد اما تحقیقات اپیدمیولوژیکی انجام شده نشان می‌دهد سختی آب نه تنها ضرر ندارد بلکه در بسیاری از موارد، آب‌های سخت برای بیماری‌های قلبی عروقی مفید هستند.
این عضو مرکز تحقیقات محیط زیست دانشگاه علوم پزشکی اصفهان افزود: آب‌های سخت برای بدن انسان مشکل خاصی ایجاد نمی‌کنند و مشکل عمده آن‌ها صدمه و رسوب گذاری در تاسیسات و تجهیزات مورد استفاده است.
ابراهیمی به حوضچه‌های پرورش ماهی اشاره کرد و گفت: شاید پساب حوضچه‌های پرورش ماهی از نظر عوامل فیزیکی و شیمیایی در حدود قابل قبول سازمان حفاظت محیط زیست باشند، اما معمولاً در این واحدها به دلیل اینکه بیش از ظرفیت استخر یا حوضچه ماهی بارگذاری می‌کنند، مجبور می‌شوند از آنتی بیوتیک‌ها، قارچ کش‌ها، جلبک‌کش‌ها و ترکیبات شیمیایی دیگری استفاده کنند و همین موضوع باعث می‌شود این مواد در آب رودخانه رها شده و سبب آلودگی رودخانه‌ها شوند.
وی به وضعیت کشاورزی اشاره کرد و ادامه داد: متاسفانه برخی از کشاورزان با تخلیه کود، سم و یا مواد مغذی دیگر به داخل چاه‌های آب کشاورزی (به منظور اختلاط آب با این ترکیبات) باعث آلوده شدن بیشتر آب‌های زیرزمینی شده‌اند.
این عضو مرکز تحقیقات محیط زیست دانشگاه علوم پزشکی اصفهان افزود: اگرچه آمارها نشان می‌دهند که به واسطه خشکسالی و کاهش سطح زیرکشت در برخی مناطق استان، آلودگی آب توسط کشاورزی به ظاهر کاهش پیدا کرده اما متاسفانه به دلیل بالا بودن مصرف کود در مناطق تحت کشاورزی و همچنین به دلیل اینکه کودها و سموم دارای ترکیبات آلاینده مختلفی هستند به عنوان یک معضل جدی شناخته می‌شود.
ابراهیمی اضافه کرد: برخی کشاورزان به دلیل اینکه تمایل دارند هزینه کمتری پرداخت کنند، از کودها و سموم بی‌کیفیت چینی، نامرغوب و فاقد استاندارد استفاده می‌کنند که این محصولات با توجه به نامشخص بودن ماهیت و ترکیبات شیمیایی به کار رفته در آن‌ها اثرات به مراتب شدیدتری در تخریب محیط زیست و انتقال آلاینده‌ها خواهند داشت.
وی در خصوص وجود نیترات در آب‌های زیرزمینی گفت: نیترات به واسطه فعالیت‌های مختلف انسان در محیط زیست می‌تواند در آب و منابع آبی تشخیص داده شود. البته مقدار آن به فعالیت‌های صورت گرفته، مواد شیمیایی مصرفی و همچنین وضعیت خشکسالی، بافت خاک منطقه و عوامل دیگر بسیار ارتباط دارد لذا بالا رفتن سطح نیترات در منابع آب استان دور از انتظار نبوده و حتی بیشتر هم خواهد شد. البته تلاش مسؤولان و دست اندرکاران تأمین آب و سلامتی آن در استان در این زمینه قابل تقدیر بوده که تاکنون سبب شده آب با کیفیت مطلوب بدست مصرف کنندگان برسد.
منبع:ایسنا کد خبر:۹۴۰۹۰۲۰۰۹۱۷ تاریخ انتشار:دوشنبه ۲ آذر ۱۳۹۴ – ۰۹:۴۴
