یک عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی اصفهان با تاکید بر اینکه طرح انتقال آب زاینده‌رود با لوله در محور بن-بروجن مغایر قوانین است، گفت: توسعه صنایع فولاد و سیمان در استان چهارمحال و بختیاری همانند اجرای آن در استان اصفهان کاری اشتباه است، چرا که محیط طبیعی و مشاغل وابسته به آن را از بین می‌برد و فقط برای عده‌ای خاص سودآوری دارد.
مهدی بصیری با تاکید بر اینکه رئیس‌جمهور به عنوان رئیس شورای عالی آب هرگونه انتقال آب را به غیر از هدف شرب ممنوع اعلام کرده است، اظهار کرد: طرح انتقال آب زاینده رود با لوله در محور بن- بروجن مغایر قوانین است، چرا که این حجم آب اولاً برای توسعه صنایع تخصیص داده شده و از سوی دیگر بروجن در حوضه آب ریز کارون قرار دارد و نیاز آبی آن را می‌توان از طریق منابع آبی موجود در محل تأمین کرد.
وی افزود: در این طرح نخست قرار بود ۴۱ میلیون مترمکعب آب در سال به بروجن منتقل شود، اما در حال حاضر امکان انتقال بیش از ۵۰ میلیون مترمکعب در سال در حال فراهم شدن است.
این استاد رشته کشاورزی و منابع طبیعی، با اشاره به سرانه مصرف ۱۵۰ لیتری در شبانه روز هر ایرانی، تصریح کرد: فقط دو درصد جمعیت حوضه آب ریز زاینده‌رود در استان چهارمحال و بختیاری ساکن هستند و از سوی دیگر با احتساب جمعیت ۸۵۰ هزار نفری، آن استان به ۴۶ میلیون مترمکعب آب در سال احتیاج دارد.
بصیری اضافه کرد: حدود ۵۰ میلیون مترمکعب به طور عمده برای توسعه صنعت از حوضه زاینده‌رود در نظر گرفته شده است که با لوله‌ای به طول ۱۵۰ کیلومتر و به صورت پمپاژ به بروجن خواهد رسید.
وی با بیان اینکه توسعه صنایع فولاد و سیمان در استان بالا دستی همانند اجرای آن در استان اصفهان کاری نادرست است، تاکید کرد: چهارمحال و بختیاری دارای بهترین محیط طبیعی، گردشگری، تولید محصولات دامی ارگانیک، دامپروری، استعداد رشد صنایع دستی روستایی و عشایری و نیز ایجاد صنایع های‌تک است، اما توسعه صنایع بزرگ جز نابودی مراتع، محیط مناسب گردشگری و آب و هوا سودی نخواهد داشت.
این عضو هیئت علمی دانشگاه صنعتی اصفهان با انتقاد از تاکید دولت بر توسعه فولاد در سفید دشت، اظهار کرد: این طرح‌ها صرفاً برای سودجویی عده‌ای خاص است، هر چند به ظاهر چند ۱۰۰ نفر اشتغال به دنبال دارد، اما به طور کلی محیط طبیعی و مشاغل وابسته به آن را از بین می‌برد.
کسری ۶۰۰ میلیون مترمکعب آب در دشت‌های اصفهان
بصیری با بیان اینکه در حال حاضر سالانه حدود ۲۰۰ میلیون مترمکعب آب زنده رود برای آبیاری باغ‌ها و کشتزارها در بالا دست این رودخانه مصرف می‌شود، گفت: استعداد کشاورزی در آن مناطق مربوط به برخی دشت‌ها است و درختکاری در کوه و سنگلاخ با خاک‌های آهکی کم عمق پایدار نیست و باعث اتلاف آب شده و آب مصرفی نیز هیچ برگشتی به حوضه رودخانه ندارد.
وی خاطرنشان کرد: به طور علمی می‌توان گفت ۷۰ درصد آب مصرفی در چرخه کشاورزی حوضه زاینده‌رود در دشت‌های میانی و پایاب، همواره به سیستم این رودخانه باز می‌گردد، چرا که حوضه‌ای بسته است و اتلاف چندانی ندارد.
رئیس کمیته آب اتاق بازرگانی استان اصفهان، تاکید کرد: برداشت سالانه حدود ۳۰۰ میلیون مترمکعب آب برای باغ‌کاری و صنعت در بالا دست زاینده‌رود موجب کسری حداقل ۶۰۰ میلیون متر مکعب آب در دشت‌های اصفهان می‌شود.
بصیری افزود: سؤال این است که برای تأمین نیاز آبی استان چهارمحال و بختیاری اعم از صنعت، شرب و توسعه کشاورزی چرا باید فقط به برداشت از زاینده‌رود فشار آورد در صورتی که منابع آب متعددی در آن استان وجود دارد و نیازی نیست آب را از حوضه زاینده‌رود خارج کرد و بیش از ۱۰۰ کیلومتر با لوله انتقال داد.
منت و انتقاد، سهم اصفهان از بهشت آباد
وی درباره طرح انتقال آب بهشت‌آباد، تصریح کرد: نخست قرار بر این شد که یک میلیارد مترمکعب آب از تونل بهشت‌آباد به حوضه زاینده‌رود انتقال داده شود که این موضوع از مصوبات سفر مقام معظم رهبری در سال ۱۳۸۰ بود.
این کارشناس کشاورزی و منابع طبیعی، افزود: این حجم آب با مخالفت به ۸۰۰ میلیون و سپس به ۵۸۰ میلیون متر مکعب کاهش یافت و سپس با اعتراضات دیگر تبدیل به انتقال با لوله شد که زیان زیست محیطی آن به لحاظ مصرف انرژی و تخریب سطح زمین بیشتر است.
بصیری تاکید کرد: نکته عجیب در اینجا است که سهم استان اصفهان به ۱۵۲ میلیون مترمکعب کاهش یافت و سهم استان یزد به ۲۵۰ و استان کرمان به ۱۸۰ میلیون متر مکعب در سال رسید، به بیان بهتر سهمی نصیب اصفهان نشده است در صورتی که فقط منت و انتقادهای آن نصیب اصفهان شده است.
وی با بیان اینکه رقم یاد شده برای استان یزد بیش از نیاز شرب برای آن استان است، خاطر نشان کرد: لابی قدرتمند فولاد و کاشی سازان در این امر مؤثر بوده و این در حالی است که استان یزد دارای آب‌های زیر زمینی خوبی بوده است و اگر هیچ آبی برای شرب در یزد وجود نداشته باشد حدود ۵۰ میلیون متر مکعب نیاز کل جمعیت استان را بر طرف می‌کند.
این عضو هیئت علمی دانشگاه صنعتی اصفهان، ادامه داد: البته قرار بر این است که پس از اجرای انتقال آب طرح بهشت‌آباد خط لوله اول آب از اصفهان به یزد با ظرفیت سالانه ۹۸ میلیون متر مکعب متوقف شود، اما سؤال این است که اگر هر سال رقم ۶۵ میلیون متر مکعبی برای یزد اعلام می‌شد چرا عدد ۹۸ را برای آن محاسبه می‌کنند و چرا آب خود حوضه زاینده‌رود را به حساب آب انتقال داده شده خواهند گذاشت؟
بصیری یاد آور شد: ظرفیت نهایی لوله انتقال آب شرب، صنعت و کشاورزی استان یزد سالانه ۹۸ میلیون مترمکعب از زاینده‌رود است و این در حالی است که باید آب به آن استان با حفر تونل سوم منتقل می‌شد.
وی تاکید کرد: به دلیل عدم اجرای آن در طول ۱۵ سال، حوضه زاینده‌رود و آب‌های زیرزمینی آن دچار زیان‌هایی مانند تخلیه آبخوان‌ها شد و خسارت‌های جبران ناپذیری به محیط زیست و کشاورزان حقابه دار وارد شده است.
صنعت فولاد باید به سواحل جنوبی برود
این استاد کشاورزی با انتقاد از اینکه هیچ اتاق فکری برای توسعه در کشور وجود ندارد، خاطرنشان کرد: استقرار و توسعه صنایع بزرگ در مرکز کشور از اول اشتباه بود و این طرح‌ها باید در کنار سواحل جنوبی ایجاد شود تا علاوه بر اشتغال، امنیت و تجارت آن مناطق را بهبود بخشد.
بصیری ادامه داد: متاسفانه صنعت فولاد برای صاحبان‌اش پر سود، اما توسعه آن برای محیط زیست، کشاورزی و آب‌های زیرزمینی در مناطق خشک کشور مثل اصفهان، یزد، کرمان و چهارمحال و بختیاری زیان بار است.
وی تاکید کرد: مشخص است که رقم سالانه ۱۸۰ میلیون متر مکعبی انتقال آب برای استان کرمان، بیشتر از نیاز شرب است و به احتمال زیاد برای توسعه صنایع آب‌بر مثل فولاد مورد استفاده قرار خواهد گرفت.
این عضو هیئت علمی دانشگاه صنعتی اصفهان، خاطرنشان کرد: رئیس جمهور به عنوان رئیس شورای عالی آب اعلام کرد از این پس آب را فقط برای شرب منتقل می‌کنیم و انتقال این حجم آب برای صنعت کرمان مغایر این سخن است.
منبع:ایسنا کد خبر: ۹۴۰۳۲۶۱۵۱۱۴ سه‌شنبه ۲۶ خرداد ۱۳۹۴ – ۱۲:۴۲
