با تحلیل رفتن منابع آب قابل استحصال شیرین، استفاده از آب دریا هدف بعدی مصرف قرار گرفت. اگرچه در حال حاضر استفاده از آب دریا و قابل استحصال کردن آن توسط آب شیرین‌کن ها در برخی کشورها وجود دارد اما تخمین‌های اولیه نشان می‌دهد آب مورد نیاز ۶۰ درصد از جمعیت کره زمین از طریق آب دریا تامین خواهد شد.
با تحلیل رفتن منابع آب قابل استحصال شیرین، استفاده از آب دریا هدف بعدی مصرف قرار گرفت.
اگرچه در حال حاضر نیز استفاده از آب دریا و قابل استحصال کردن آن توسط آب شیرین‌کن ها در برخی کشورها وجود دارد اما تخمین‌های اولیه نشان می‌دهد آب مورد نیاز ۶۰ درصد از جمعیت کره زمین از طریق آب دریا تامین خواهد شد.
برای تحقق این هدف چهار روش استفاده از آب دریا مدنظر خواهد بود. اولین راهکار استفاده از آب شیرین‌کن‌هاست که البته با هزینه‌های اقتصادی و عواقب زیست محیطی نیز همراه است.
استفاده از آب شور در کشاورزی، پرورش گیاهان دریایی و آب مجازی و صنایع تبدیلی نیز سه روش دیگر بهره‌برداری از آب دریاست.
ایران رتبه نهم در شیرین سازی آب دریا را دارد. تکنولوژی شیرین سازی آب در ۵۰ سال اخیر با پیشرفت قابل توجهی همراه بوده است. ۳۹ درصد جمعیت کره زمین در مناطقی زندگی دمی‌کنند که فاصله‌ای کمتر از ۱۰۰ کیلومتر با دریا دارند. بر این اساس طبق پیش بینی مرکز پژوهش های مجلس تا سال ۲۰۲۵ آب مورد نیاز بیش از ۶۰ درصد جمعیت کره زمین از طرق فرآیند شیرین‌سازی تامین می شود.
هزینه شیرین سازی فعلا بالاست اما به نظر می‌رسد می توان روی کاهش هزینه‌ها کار کرد. در حال حاضر رژیم صهیونیستی آب را با هزینه‌ای معادل ۰٫۵۳ دلار آمریکا برای هر مترمکعب شیرین می‌کند. این مبلغ در سنگاپور معادل ۰٫۴۳ دلار می شود. هزینه تولید هر مترمکعب آب شیرین در عربستان سعودی از ۰٫۴۸ تا ۲٫۲۰ دلار، در امارات ۱ تا ۱٫۴۵ دلار، در قطر ۱٫۱۴ تا ۱٫۶۴ دلار و در بحرین ۰٫۵۶ دلار است. در سیدنی هزینه شیرین کردن آب شور از جمع‌آوری آب باران و ایجاد زیرساخت‌های گسترده آن ارزان‌تر تمام می‌شود.
در ایران و طبق مطالعاتی که در آذربایجان انجام شده اگر شرکتی حدود ۵۰۰ هزار دلار در پروژه شیرین‌سازی آب با استفاده از انرژی‌های خورشیدی سرمایه‌گذاری کند پس از ۱۰ سال به مبلغ ۵۰۰ هزار دلار سرمایه اولیه خود به علاوه ۴۲۳ هزار و ۵۱۷ دلار به عنوان سود دست خواهد یافت.
در صورتی که حتی شیرین کردن آب نیز از لحاظ اقتصادی مقرون به صرفه باشد این پروژه عوارض زیست محیطی خواهد داشت که از جمله آن پساب های شور وارد شده به محیط است. پساب شور می‌تواند در بعضی از نواحی آسیب‌های جدی به محیط زیست وارد کند. در مناطقی که میزان شفافیت پایین و سرعت تبخیر بالاست، خلیج فارس، دریای احمر، لاگون‌ها و جزایر مرجانی و سایر جزایر گرمسیری مثال‌هایی از این مناطق‌اند.
یکی از ملاحظات مهم در مورد آب شیرین‌کن ها نحوه تامین آب شور ورودی واحد نمک زدایی به ویژه در مواردی است که آب شیرین کن با یک نیروگاه ترکیب شده است. از این رو تخمین زده می‌شود که ۹۰ درصد جانوران دریایی موجود در آب ورودی به آب شیرین‌کن‌ها، اعم از پلانکتون ها، تخم و لارو ماهی ها در حین فرآیند شیرین‌سازی از بین می‌رود.
مساله زیست محیطی دیگری که در مورد آب شیرین‌کن‌ها مطرح است مساله نشر گازهای گلخانه‌ای است. مساله پساب شور خروجی مساله دیگر زیست محیطی است. برای به حداقل رساندن آثار زیانبار زیست محیطی بازگرداندن پساب شور به دریاها، آن را با جریان‌های دیگر آب، مثل پساب نیروگاه‌ها رقیق باید کرد.
منبع: تابناک اقتصادی کد خبر: ۵۰۵۴۰۷ ۱۲ خرداد ۱۳۹۴ ۰۹:۱۹
